Metoda McKenzie

Problem bólów kręgosłupa zarówno w naszym społeczeństwie, jak na świecie, staje się problemem masowym.

Metoda McKenzie jest to jedna z nowoczesnych i najbardziej skutecznych metod leczenia dysfunkcji kręgosłupa i kończyn, która wyróżnia się na tle innych form leczenia tego typu dolegliwości. Większość z nich skupia się bowiem tylko na skutkach schorzeń kręgosłupa, czyli na uśmierzeniu dolegliwości bólowych, bez poznania mechanizmów ich rozwoju. Efekty tego typu metod leczenia nie są trwałe, gdyż dolegliwości bólowe wcześniej czy później powracają. Tymczasem celem tej metody jest również znalezienie przyczyny bólu. Metoda oferuje skuteczne ćwiczenia na bóle kręgosłupa, które pomogą pozbyć się przykrych i uciążliwych dolegliwości bólowych kręgosłupa i związanych z tym bólów promieniujących do kończyn(drętwienie, mrowienie) ,oraz usunąć przyczyny ich  powstania, co pozwoli zapobiec ich ponownemu rozwojowi. Bardzo często efekt jest natychmiastowy i pacjent już po pierwszej wizycie odczuwa znaczną poprawę.

Badanie metodą McKenziego opiera się na bardzo dokładnej, rozbudowanej diagnostyce, co pozwala w wielu wypadkach znacznie wcześniej zidentyfikować źródło dolegliwości, niż mogą to zrobić skomplikowane, drogie badania obrazowe (rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa).

Istotą metody McKenziego jest to, że oferuje ona wielu pacjentom po odpowiednim wyedukowaniu przez terapeutę samodzielnie radzić sobie z bólem, co znacznie zmniejsza koszty leczenia.

Wskazania do stosowania metody McKenziego:

• zespoły bólowe kręgosłupa, stawów obwodowych,
• dyskopatia (obejmuje schorzenie krążka międzykręgowego).  Tego typu zaburzenie cechuje się różnorodnymi objawami (m.in. promieniujące bóle od kręgosłupa wzdłuż kończyn, zaburzenia czucia, drętwienie i mrowienie), często zwane rwą kulszowa, rwą ramienną.  

Przeciwwskazania:

• poważna patologia kręgosłupa
• nowotwory
• infekcje
• zespół ogona końskiego
• objaw ucisku rdzenia kręgowego
• rozległe deficyty neurologiczne
• złamania
• niestabilność więzadeł górnych segmentów szyjnych
• niewydolność naczyń kręgowo-podstawnych
• ogólnoustrojowa sterydoterapia
• osteoporoza(względne)

KONCEPCJA PNF

(Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation) - torowanie nerwowo-mięsniowe.

To kompleksowa terapia, której celem jest reedukacja, czyli ponowna nauka zaburzonego ruchu oraz działania ukierunkowane na zlikwidowanie problemu pacjenta powstałego na skutek urazu lub choroby.

Podstawowym celem jest praca nad funkcjami stawów i mięśni. Ćwiczenia mają na celu zwiększyć siłę mięśni i zakres dotychczasowych ruchów pacjenta. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Jest bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.

Efekty terapii są bardzo szybko odczuwalne, mogą być widoczne już po jednym lub kilku powtórzeniach danej procedury leczniczej.

Wskazania do stosowanie gimnastyki metodą PNF

1. Neurologiczne:

   • przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego jak udary mózgu i przebyte krwotoki

   • urazy mózgowo-czaszkowe i rdzenia kręgowego

   • choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi

   • choroby które powodują upośledzenie stereotypu chodu

   • stwardnienie rozsiane (SM)

   • polineuropatie

   • ataksja

   • mózgowe porażenie dziecięce

   • choroba Parkinsona

   • neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego.

2. Ortopedyczne:

   • pacjenci pooperacyjni,(po alloplastykach i endoprotezoplastykach stawów kolanowych i biodrowych,

   • wady postawy, skoliozy.

   • przy zaburzeniach funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej,

   • choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),

   • złamania i zwichnięcia,

   • uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych,

   • zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich,

   • zaburzenia prawidłowej postawy - reedukacja posturalna.

KINESIOTAPING

Kinesiology Taping to metoda, która pozwala na osiąganie doskonałych rezultatów terapeutycznych przez działanie sensoryczne plastra na ciało, w celu wykorzystania możliwości samoleczenia organizmu. Odpowiedni sposób plastrowania stymuluje układ nerwowy, mięśniowy i krążeniowy wspomagając ich pracę. Terapia pozwala na funkcjonowanie bez bólu lub znaczne jego zmniejszenie. Plastry zabezpieczają przed wykonaniem niewłaściwego ruchu, korygują ustawienie powięzi i stawów, normalizują napięcie mięśniowe oraz poprawiają funkcje układu limfatycznego.

W terapii wykorzystujemy plaster k-active tape o parametrach zbliżonych do właściwości ludzkiej skóry. Nazwa Kinesiology taping pochodzi z łaciny kinesiologia-nauka o ruchu, a więc poprzez aplikację plastra dajemy możliwość przywrócenia funkcji. Każda aplikacja jest poprzedzona dokładnym badaniem, oceną układu mięśniowo-powięziowego.

Kinesiology Taping

• jest dobrze akceptowany przez pacjentów, nie wywołuje negatywnych odczynów skórnych
• nie ogranicza fizjologicznych zakresów ruchu,
• działa zgodnie z funkcjonowaniem organizmu przez 24 godziny na dobę, a nie tylko podczas sesji terapeutycznej,
• efekt poprawy jest zauważalny bezpośrednio po aplikacji i utrzymuje się po jej usunięciu,
• nie wyklucza stosowania innych form terapii (jeżeli konieczne),
• nie zawiera leków ani lateksu, jest odporny na działanie wody, umożliwia przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu.

Wskazania do stosowania tej metody

• rehabilitacja sportowa
• zespoły bólowe
• obrzęki limfatyczne
• blizny
• urazy, stłuczenia
• korekcja
• terapia kobiet w ciąży, dzieci.

Przeciwwskazania

• stany zapalne i choroby skóry
• trudno gojące się rany
• podrażnienia skóry
• odczyny alergiczne po aplikacji plastrami.

LECZENIE WAD POSTAWY I SKOLIOZ wg koncepcji FITS

Koncepcja FITS została opracowana w 2004 roku przez dr n. med. Mariannę Białek oraz` mgr Andrzeja M’hango. Na podstawie wieloletnich doświadczeń oraz licznych badań i dyskusji w gronie naukowców (ortopedów, biomechaników, rehabilitantów i psychologów) koncepcja FITS jest stale rozwijana i prezentowana na licznych konferencjach naukowych zarówno w Polce jak i za granicą.

Metoda  może być stosowana jako: samodzielny system korekcji skolioz, wspomaganie leczenia gorsetowego, przygotowanie dzieci do zabiegu operacyjnego a także korekcja obręczy barkowej i miednicznej po zabiegach operacyjnych.

Mając na uwadze dysfunkcje jakie towarzyszą skoliozie, autorzy koncepcji proponują indywidualnie dostosowany program ćwiczeń w zależności od wielkości kąta skrzywienia, oraz od wyniku badania klinicznego pacjenta. Na tej podstawie wyznacza się cele ogólne i szczegółowe terapii.

Wskazania do stosowanie metody FITS:

• skolioza
• wady kolan i stóp (koślawość, szpotawość)
• wady klatki piersiowej
• inne wady postawy

 Rehabilitacja odbywa się w trzech etapach:

1. Badanie klasyczne oraz badanie wg koncepcji FITS.
2. Przygotowanie struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających ruch korekcyjny, poprzez zastosowanie różnych technik energizacji mięśni .
3. Budowanie nowych korekcyjnych wzorców postawy w pozycjach funkcjonalnych oraz ich stabilizowanie.

 Główne założenia koncepcji FITS:

• uświadomienie dziecku istniejącej deformacji kręgosłupa i tułowia, oraz wskazanie kierunku korekcji skoliozy
• relaksacja struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny
• poprawa segmentalnej kifotyzacji kręgosłupa piersiowego
• nauka prawidłowego obciążania stóp w celu poprawy ustawienia miednicy i równomiernego obciążania kończyn dolnych
• wzmocnienie siły mięśni dna miednicy oraz krótkich rotatorów kręgosłupa w celu poprawy stabilizacji dolnego tułowia
• nauka prawidłowego shiftu kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej dla korekcji łuku pierwotnego ze stabilizacją (bądź utrzymaniem w korekcji) łuku wtórnego
• torowanie prawidłowego trójpłaszczyznowego oddechu korekcyjnego w pozycjach fizjologicznych
• wskazanie prawidłowych wzorców korygujących skoliozę oraz wszelkie deformacje tułowia związane ze skrzywieniem (asymetria ustawienia głowy, asymetria linii barków, łopatek, trójkątów talii i miednicy)
• nauka ćwiczeń równoważnych i poprawiających nerwowo-mięśniową koordynację w korekcji skoliozy
• nauka prawidłowego obciążania pośladków w siadzie, nauka prawidłowego chodu i czynności dnia codziennego

TERAPIA MIĘŚNIWO-POWIĘZIOWYCH PUNKTÓW SPUSTOWYCH z diagnostyką funkcjonalną narządu ruchu

Aktywny punkt spustowy(Trigget points)-nadwrażliwy punkt, występujący w obrębie mięśnia szkieletowego, który związany jest z nadmiernie czułym, wyczuwalnym guzkiem w obrębie napiętego pasma. Aktywne punkty spustowe reagują bólowo na dotyk. Mięśnie, w których znajdują się aktywne punkty spustowe są nadmiernie napięte, nie mogą osiągnąć prawidłowej długości fizjologicznej oraz są nieprawidłowo odżywione. Terapią możemy owdrócić ten proces i uwolnić aktywne punkty spustowe. Jeśli tego nie dokonamy to aktywny puknt spustowy będzie powodował powstawanie satelitarnych punktów, które spowodują wzrost napięcia i jeszcze większe doegliwości bólowe. 

Celem terapii jest :rozluźnienie napiętych  mięśni poprzez techniki uciskowe i rozciąganie, likwidacja przykurczów, poprawa ukrwienia mięśni, co powoduje szybkie uwolnienie pacjneta od bólu.

Wskazania do stsowania tej metody:

• zaburzenia napięcia mięśniowego
• zespoły bólowe kręgosłupa i stawów obwodowych
• bóle różnego pochodzenia
• przeciążenie związane z charakterem pracy
• ograniczenie ruchomości
• sztywność karku
• zespól bolesnego barku
• łoieć tenisisty
• łokieć golfisty

Przeciwskazania do stosowania tej metody:

• świeży uraz
• ostre stany zapalne
• kruchość naczyń
• zakrzepica
• żylakowatość danej okolicy